يکي از مهمترين بخش‌هاي هر گوشي هوشمندي صفحه نمايش آن است، اما بهترين نمايشگر موبايل به کدام گوشي‌ها تعلق داشته و چه خصوصياتي دارد؟ در ادامه با تکراتو همراه باشيد تا اين موضوع را بررسي کنيم. صفحه نمايش شالوده اصلي يک اسمارت فون است. درواقع اولين چيزي که در يک گوشي هوشمند جلب توجه مي‌کند، پنل نمايشگر آن خواهد بود، اما براي فهميدن اينکه کدام گوشي‌ بهترين صفحه نمايش را در اختيار دارد، بايد ابتدا کمي درباره آن بدانيم.

صفحه نمايش TFT-LCD

صفحه هاي TFT-LCD رايج ترين صفحه هاي نمايش مورد استفاده در گوشي هاي موبايل هستند. (البته اين صفحه ها معمولا با نام مختصر LCD مورد خطاب قرار مي گيرند؛ زيرا اسکرين هاي LCD هاي مبتني بر TFT، تنها صفحه هايي هستند که از اين فناوري استفاده مي کنند.) اين مدل صفحه ها از گوشي هاي هوشمند ارزاني مثل HTC Desire C شروع شده تا تبلت هاي باکيفيت و گران قيمتي نظير Google Nexus 7 ادامه مي يابد.
درواقع TFT-LCD مخفف "صفحه‌ي نمايش کريستال مايع ترانزيستور نازک فيلم" (thin-film transistor liquid crystal display) است. بايد توجه داشته باشيد که روش هاي بسيار زيادي براي توليد صفحه هاي LCD وجود دارد؛  بنابراين اينکه صفحه‌ي يک موبايل LCD باشد، لزوما به معناي باکيفيت بودن آن نيست. معمولا صفحه‌ي نمايش موبايل هاي ارزان قيمت، رنگ بندي نامناسبي دارند و داراي زاويه‌ي ديد محدودي هستند؛ اين بدان معناست که اگر به صورت زاويه دار (غير مستقيم) به آن ها نگاه کنيد، امکان مشاهده‌ي محتواي روي صفحه نمايش بسيار سخت مي شود و از طرفي نمي توان محتويات درون صفحه نمايش را در زير نور مستقيم آفتاب ديد.اين در حالي است که صفحه هاي نمايش باکيفيت، رنگ هاي روشن و دقيقي دارند و از هر زاويه اي که به آن ها نگاه کنيد، کيفيت چشمگيري را دريافت مي کنيد.
 

صفحه نمايش LCD براي موبايل بهتر است يا AMOLED

صفحه نمايش هاي AMOLED وسعت رنگ بسيار بيشتري نسبت به LCDها ارائه مي دهند و نتيجه آن نشان دادن تصاوير با رنگ هايي پرجنب و جوش تر و قدرتمند تر است.
زاويه ديد AMOLED کمي گسترده تر مي باشد. صفحه نمايش هاي LCD قدرت خود را بطور مدارم از يک نور پس زمينه  مي گيرند، پس قاعدتا مصرف انرژي آنها بيش از صفحه نمايش هاي OLED است . يکي از نکات منفي در مورد LEDها اين است که تفاوت در سطح انرژي LEDها مي تواند طول عمر صفحه نمايش را کاهش دهد. پيکسل هاي آبي برروي اين نوع صفحه نمايش نياز به بيشترين انرژي دارند که اين موضوع بدان معني است که آنها مي توانند زودتر هم بسوزند (از کار بيافتند).صفحه نمايش بزرگتر  در اغلب موارد راحت تر و بهتر است . بنابراين صفحه  نمايش هاي بزرگتر از صفحه نمايش ال جي G6 که صفحه اش 5.7 اينچ است ، محبوبيت بيشتري خواهد داشت. و همين طور صفحه نمايش بزرگتر از   6.2 اينچ سامسونگ کهکشان S8 و سامسونگ کهکشان S8 Plus   نيز براي مشاهده فيلم بهتر خواهد بود.
اما تکنولوژي صفحه نمايش نيز بسيار مهم است. بايد گفت مبارزه و رقابتي بين صفحه هاي نمايش  IPS LCD و AMOLED  وجود دارد .  نمايشگرهاي AMOLED داراي سطوح بهتر سياه رنگ و قدرت و بازدهي بيشتر و زواياي ديد گسترده تر هستند.  احتمالا به زودي در بازار گوشي هاي هوشمند در اين نبرد از بقيه صفحه هاي نمايش پيشي خواهند گرفت.  هرچند صفحه نمايش ال سي دي در آيفون 7 و 7 Plus تقريبا به همان اندازه خوب و مورد توجه هستند. با اين حال به نظر مي رسد اپل نيز به زودي به سمت صفحه نمايش  AMOLED حرکت کند.

صفحه نمايش IPS LCD

IPS مخفف In-Place Switching است. اگر بخواهيم صفحه نمايش TFT و IPS را مقايسه کنيم، صفحه نمايش‌هاي IPS داراي زاويه ديدِ بازتر و مصرف انرژي پايين‌تري هستند. ولي هزينه‌ي ساخت آنها نسبت به صفحه نمايش‌هاي TFT بالاتر است و به همين دليل اکثرا در تلفن‌هاي هوشمند رده بالاتر به چشم مي‌خورند. براي مثال، صفحه نمايش آيفون 4 با وضوح 640×960 پيکسل از نوع IPS بوده که در مقايسه با رقباي هم دوره خود کيفيت خارق العاده‌اي ارايه مي‌کرد.
 

صفحه نمايش Resistive Touchscreen LCD

صفحه نمايش‌هاي لمسي بر اساس دو نوع تکنولوژي عمده توليد مي‌شوند، خازني و مقاومتي. صفحه نمايش‌هاي مقاومتي شامل دو صفحه ماده‌ي رسانا با فاصله بسيار کم هستند که به عنوان مقاومت عمل مي‌کند. زماني که صفحه نمايش لمسي توسط انگشتان دست يا قلم استايلوس لمس مي‌شوند، در نقطه‌ي لمس، دو صفحه به هم اتصال پيدا مي‌کنند و با تشکيل مداري در اين نقطه و پردازش توسط پردازشگر، فرمان انجام مي‌شود. دقت صفحه هاي لمسي مقاومتي نسبت به صفحه لمسي خازني پايين‌تر است و در برخي موارد براي دقت بالاتر نياز به استفاده از قلم است. امروزه استفاده از صفحه نمايش‌هاي لمسي مقاومتي محدود به کاربري‌هاي خاص و هزينه پايين شده است و بيشتر از صفحات لمسي خازني استفاده مي‌شود.
مقايسه صفحه نمايش هاي OLED و LED LCD از نظر کنتراست

اولين نقطه تفاوتي که مي خواهيم بررسي کنيم ميزان کنتراست است. روي صفحه نمايش هاي ال اي دي ال سي دي، کنترل سطح روشنايي در سرتاسر صفحه نمايش محدود است. يک صفحه نمايش ال سي دي را به اتاقي تاريک ببريد آنگاه متوجه مي شويد که بخش هايي از يک عکس کاملا سياه در واقع سياه نيستند چرا که شما مي توانيد هنوز نور پس زمينه يا روشنايي پس زمينه يا مرزي آن را مشاهده کنيد.اين که قادر باشيد روشنايي پس زمينه ناخواسته را مشاهده کنيد روي کنتراست يک تلويزيون که تفاوت بين روشن ترين و تاريک ترين بخش ها است تاثير مي گذارد. شما اغلب بيان نسبت کنتراست را به خصوص در تلويزيون ها و مانيتورها مي بينيد. اين عدد به شما مي گويد رنگ هاي سفيد يک صفحه نمايش چندبرابر روشن تر از رنگ هاي سياه آن هستند. يک صفحه نمايش ال سي دي خوب بايد نسبت کنتراست 1,000:1 داشته باشد که اين يعني رنگ هاي سفيد توليد شده توسط آن هزار برابر روشن تر از رنگ هاي سياه آن هستند.

صفحه نمايش Super Lcd

ميتوان گفت اين نوع صفحه نمايش بهينه شده Lcd ميباشد که در راستاي حل مشکلاتي همچون مصرف بالاي انرژي و .. توليد شده است و ميتوان درکل برتري Lcd به OLed و .. را در واقعي تر و زنده تر بودن رنگ ها دانست. مدل هاي مختلفي از اين نمايشگر همچون Super Lcd2 و Super Lcd3 و .. معرفي شده که با بالارفتن مدل بروزاوري شده و کيفيت آن ها افزايش پيدا کرده است.